Friday, March 29, 2024

भक्तामर स्तोत्र पूर्ण मंत्र (हिन्दी) – जैन प्रार्थना

- Advertisement -spot_img
- Advertisement -spot_img

जैन धर्म एक पुरातन धर्म है। जैन धर्म के भक्तों को “जैन” के रूप में नामित किया गया है, यह शब्द संस्कृत शब्द जीना (विजेता) से लिया गया है। जैन नैतिक और गहन जीवन के माध्यम से जीवन के पुनरुत्थान की बाढ़ में विजय के मार्ग को महत्व देते हैं। जैन अपने इतिहास का अनुसरण करते हैं

भक्तामर स्तोत्र पूर्ण मंत्र

क्तामर – प्रणत – मौलि – मणि -प्रभाणा-
मुद्योतकं दलित – पाप – तमो – वितानम्।
सम्यक् -प्रणम्य जिन – पाद – युगं युगादा-
वालम्बनं भव – जले पततां जनानाम्।। 1॥

य: संस्तुत: सकल – वाङ् मय – तत्त्व-बोधा-
दुद्भूत-बुद्धि – पटुभि: सुर – लोक – नाथै:।
स्तोत्रैर्जगत्- त्रितय – चित्त – हरैरुदारै:,
स्तोष्ये किलाहमपि तं प्रथमं जिनेन्द्रम्॥ 2॥

बुद्ध्या विनापि विबुधार्चित – पाद – पीठ!
स्तोतुं समुद्यत – मतिर्विगत – त्रपोऽहम्।
बालं विहाय जल-संस्थित-मिन्दु-बिम्ब-
मन्य: क इच्छति जन: सहसा ग्रहीतुम् ॥ 3॥

वक्तुं गुणान्गुण -समुद्र ! शशाङ्क-कान्तान्,
कस्ते क्षम: सुर – गुरु-प्रतिमोऽपि बुद्ध्या ।
कल्पान्त -काल – पवनोद्धत- नक्र- चक्रं ,
को वा तरीतुमलमम्बुनिधिं भुजाभ्याम्॥ 4॥

सोऽहं तथापि तव भक्ति – वशान्मुनीश!
कर्तुं स्तवं विगत – शक्ति – रपि प्रवृत्त:।
प्रीत्यात्म – वीर्य – मविचार्य मृगी मृगेन्द्रम्
नाभ्येति किं निज-शिशो: परिपालनार्थम्॥ 5॥

अल्प- श्रुतं श्रुतवतां परिहास-धाम,
त्वद्-भक्तिरेव मुखरी-कुरुते बलान्माम् ।
यत्कोकिल: किल मधौ मधुरं विरौति,
तच्चाम्र -चारु -कलिका-निकरैक -हेतु:॥ 6॥

त्वत्संस्तवेन भव – सन्तति-सन्निबद्धं,
पापं क्षणात्क्षयमुपैति शरीरभाजाम् ।
आक्रान्त – लोक – मलि -नील-मशेष-माशु,
सूर्यांशु- भिन्न-मिव शार्वर-मन्धकारम्॥ 7॥

मत्वेति नाथ! तव संस्तवनं मयेद, –
मारभ्यते तनु- धियापि तव प्रभावात् ।
चेतो हरिष्यति सतां नलिनी-दलेषु,
मुक्ता-फल – द्युति-मुपैति ननूद-बिन्दु:॥ 8॥

आस्तां तव स्तवन- मस्त-समस्त-दोषं,
त्वत्सङ्कथाऽपि जगतां दुरितानि हन्ति ।
दूरे सहस्रकिरण: कुरुते प्रभैव,
पद्माकरेषु जलजानि विकासभाञ्जि ॥ 9॥

नात्यद्-भुतं भुवन – भूषण ! भूूत-नाथ!
भूतैर्गुणैर्भुवि भवन्त – मभिष्टुवन्त:।
तुल्या भवन्ति भवतो ननु तेन किं वा
भूत्याश्रितं य इह नात्मसमं करोति ॥ 10॥
दृष्ट्वा भवन्त मनिमेष – विलोकनीयं,
नान्यत्र – तोष- मुपयाति जनस्य चक्षु:।
पीत्वा पय: शशिकर – द्युति – दुग्ध-सिन्धो:,
क्षारं जलं जलनिधेरसितुं क इच्छेत्?॥ 11॥

यै: शान्त-राग-रुचिभि: परमाणुभिस्-त्वं,
निर्मापितस्- त्रि-भुवनैक – ललाम-भूत !
तावन्त एव खलु तेऽप्यणव: पृथिव्यां,
यत्ते समान- मपरं न हि रूप-मस्ति॥ 12॥

वक्त्रं क्व ते सुर-नरोरग-नेत्र-हारि,
नि:शेष- निर्जित – जगत्त्रितयोपमानम् ।
बिम्बं कलङ्क – मलिनं क्व निशाकरस्य,
यद्वासरे भवति पाण्डुपलाश-कल्पम्॥13॥

सम्पूर्ण- मण्डल-शशाङ्क – कला-कलाप-
शुभ्रा गुणास् – त्रि-भुवनं तव लङ्घयन्ति।
ये संश्रितास् – त्रि-जगदीश्वरनाथ-मेकं,
कस्तान् निवारयति सञ्चरतो यथेष्टम्॥ 14॥

चित्रं – किमत्र यदि ते त्रिदशाङ्ग-नाभिर्-
नीतं मनागपि मनो न विकार – मार्गम्।
कल्पान्त – काल – मरुता चलिताचलेन,
किं मन्दराद्रिशिखरं चलितं कदाचित्॥ 15॥

निर्धूम – वर्ति – रपवर्जित – तैल-पूर:,
कृत्स्नं जगत्त्रय – मिदं प्रकटीकरोषि।
गम्यो न जातु मरुतां चलिताचलानां,
दीपोऽपरस्त्वमसि नाथ ! जगत्प्रकाश:॥ 16॥

नास्तं कदाचिदुपयासि न राहुगम्य:,
स्पष्टीकरोषि सहसा युगपज्- जगन्ति।
नाम्भोधरोदर – निरुद्ध – महा- प्रभाव:,
सूर्यातिशायि-महिमासि मुनीन्द्र! लोके॥ 17॥

नित्योदयं दलित – मोह – महान्धकारं,
गम्यं न राहु – वदनस्य न वारिदानाम्।
विभ्राजते तव मुखाब्ज – मनल्पकान्ति,
विद्योतयज्-जगदपूर्व-शशाङ्क-बिम्बम्॥ 18॥

किं शर्वरीषु शशिनाह्नि विवस्वता वा,
युष्मन्मुखेन्दु- दलितेषु तम:सु नाथ!
निष्पन्न-शालि-वन-शालिनी जीव-लोके,
कार्यं कियज्जल-धरै-र्जल-भार-नमै्र:॥ 19॥

ज्ञानं यथा त्वयि विभाति कृतावकाशं,
नैवं तथा हरि -हरादिषु नायकेषु।
तेजः स्फ़ुरन्मणिषु याति यथा महत्त्वं,
नैवं तु काच -शकले किरणाकुलेऽपि॥ 20॥

मन्ये वरं हरि- हरादय एव दृष्टा,
दृष्टेषु येषु हृदयं त्वयि तोषमेति।
किं वीक्षितेन भवता भुवि येन नान्य:,
कश्चिन्मनो हरति नाथ ! भवान्तरेऽपि॥ 21॥

स्त्रीणां शतानि शतशो जनयन्ति पुत्रान्,
नान्या सुतं त्वदुपमं जननी प्रसूता।
सर्वा दिशो दधति भानि सहस्र-रश्मिं,
प्राच्येव दिग्जनयति स्फुरदंशु-जालम् ॥ 22॥

त्वामामनन्ति मुनय: परमं पुमांस-
मादित्य-वर्ण-ममलं तमस: पुरस्तात्।
त्वामेव सम्य – गुपलभ्य जयन्ति मृत्युं,
नान्य: शिव: शिवपदस्य मुनीन्द्र! पन्था:॥ 23॥

त्वा-मव्ययं विभु-मचिन्त्य-मसंख्य-माद्यं,
ब्रह्माणमीश्वर – मनन्त – मनङ्ग – केतुम्।
योगीश्वरं विदित – योग-मनेक-मेकं,
ज्ञान-स्वरूप-ममलं प्रवदन्ति सन्त: ॥ 24॥

बुद्धस्त्वमेव विबुधार्चित-बुद्धि-बोधात्,
त्वं शङ्करोऽसि भुवन-त्रय- शङ्करत्वात् ।
धातासि धीर! शिव-मार्ग विधेर्विधानाद्,
व्यक्तं त्वमेव भगवन् पुरुषोत्तमोऽसि॥ 25॥

तुभ्यं नमस् – त्रिभुवनार्ति – हराय नाथ!
तुभ्यं नम: क्षिति-तलामल -भूषणाय।
तुभ्यं नमस् – त्रिजगत: परमेश्वराय,
तुभ्यं नमो जिन! भवोदधि-शोषणाय॥ 26॥

को विस्मयोऽत्र यदि नाम गुणै-रशेषैस्-
त्वं संश्रितो निरवकाशतया मुनीश !
दोषै – रुपात्त – विविधाश्रय-जात-गर्वै:,
स्वप्नान्तरेऽपि न कदाचिदपीक्षितोऽसि॥ 27॥

उच्चै – रशोक- तरु – संश्रितमुन्मयूख –
माभाति रूपममलं भवतो नितान्तम्।
स्पष्टोल्लसत्-किरण-मस्त-तमो-वितानं,
बिम्बं रवेरिव पयोधर-पाश्र्ववर्ति॥ 28॥

सिंहासने मणि-मयूख-शिखा-विचित्रे,
विभ्राजते तव वपु: कनकावदातम्।
बिम्बं वियद्-विलस – दंशुलता-वितानं
तुङ्गोदयाद्रि-शिरसीव सहस्र-रश्मे: ॥ 29॥

कुन्दावदात – चल – चामर-चारु-शोभं,
विभ्राजते तव वपु: कलधौत -कान्तम्।
उद्यच्छशाङ्क- शुचिनिर्झर – वारि -धार-
मुच्चैस्तटं सुरगिरेरिव शातकौम्भम् ॥ 30॥

छत्र-त्रयं तव विभाति शशाङ्क- कान्त-
मुच्चै: स्थितं स्थगित-भानु-कर-प्रतापम्।
मुक्ता – फल – प्रकर – जाल-विवृद्ध-शोभं,
प्रख्यापयत्-त्रिजगत: परमेश्वरत्वम्॥ 31॥

गम्भीर – तार – रव-पूरित-दिग्विभागस्-
त्रैलोक्य – लोक -शुभ – सङ्गम -भूति-दक्ष:।
सद्धर्म -राज – जय – घोषण – घोषक: सन्,
खे दुन्दुभि-र्ध्वनति ते यशस: प्रवादी॥ 32॥

मन्दार – सुन्दर – नमेरु – सुपारिजात-
सन्तानकादि – कुसुमोत्कर – वृष्टि-रुद्धा।
गन्धोद – बिन्दु- शुभ – मन्द – मरुत्प्रपाता,
दिव्या दिव: पतति ते वचसां ततिर्वा॥ 33॥

शुम्भत्-प्रभा- वलय-भूरि-विभा-विभोस्ते,
लोक – त्रये – द्युतिमतां द्युति-माक्षिपन्ती।
प्रोद्यद्- दिवाकर-निरन्तर – भूरि -संख्या,
दीप्त्या जयत्यपि निशामपि सोमसौम्याम्॥34॥

स्वर्गापवर्ग – गम – मार्ग – विमार्गणेष्ट:,
सद्धर्म- तत्त्व – कथनैक – पटुस्-त्रिलोक्या:।
दिव्य-ध्वनि-र्भवति ते विशदार्थ-सर्व-
भाषास्वभाव-परिणाम-गुणै: प्रयोज्य:॥ 35॥

उन्निद्र – हेम – नव – पङ्कज – पुञ्ज-कान्ती,
पर्युल्-लसन्-नख-मयूख-शिखाभिरामौ।
पादौ पदानि तव यत्र जिनेन्द्र ! धत्त:,
पद्मानि तत्र विबुधा: परिकल्पयन्ति॥ 36॥

इत्थं यथा तव विभूति- रभूज् – जिनेन्द्र !
धर्मोपदेशन – विधौ न तथा परस्य।
यादृक् – प्रभा दिनकृत: प्रहतान्धकारा,
तादृक्-कुतो ग्रहगणस्य विकासिनोऽपि॥ 37॥

श्च्यो-तन्-मदाविल-विलोल-कपोल-मूल,
मत्त- भ्रमद्- भ्रमर – नाद – विवृद्ध-कोपम्।
ऐरावताभमिभ – मुद्धत – मापतन्तं
दृष्ट्वा भयं भवति नो भवदाश्रितानाम्॥ 38॥

भिन्नेभ – कुम्भ- गल – दुज्ज्वल-शोणिताक्त,
मुक्ता – फल- प्रकरभूषित – भूमि – भाग:।
बद्ध – क्रम: क्रम-गतं हरिणाधिपोऽपि,
नाक्रामति क्रम-युगाचल-संश्रितं ते॥ 39॥

कल्पान्त – काल – पवनोद्धत – वह्नि -कल्पं,
दावानलं ज्वलित-मुज्ज्वल – मुत्स्फुलिङ्गम्।
विश्वं जिघत्सुमिव सम्मुख – मापतन्तं,
त्वन्नाम-कीर्तन-जलं शमयत्यशेषम्॥ 40॥

रक्तेक्षणं समद – कोकिल – कण्ठ-नीलम्,
क्रोधोद्धतं फणिन – मुत्फण – मापतन्तम्।
आक्रामति क्रम – युगेण निरस्त – शङ्कस्-
त्वन्नाम- नागदमनी हृदि यस्य पुंस:॥ 41॥

वल्गत् – तुरङ्ग – गज – गर्जित – भीमनाद-
माजौ बलं बलवता – मपि – भूपतीनाम्।
उद्यद् – दिवाकर – मयूख – शिखापविद्धं
त्वत्कीर्तनात्तम इवाशु भिदामुपैति॥ 42॥

कुन्ताग्र-भिन्न – गज – शोणित – वारिवाह,
वेगावतार – तरणातुर – योध – भीमे।
युद्धे जयं विजित – दुर्जय – जेय – पक्षास्-
त्वत्पाद-पङ्कज-वनाश्रयिणो लभन्ते॥ 43॥

अम्भोनिधौ क्षुभित – भीषण – नक्र – चक्र-
पाठीन – पीठ-भय-दोल्वण – वाडवाग्नौ।
रङ्गत्तरङ्ग -शिखर- स्थित- यान – पात्रास्-
त्रासं विहाय भवत: स्मरणाद्-व्रजन्ति ॥ 44॥

उद्भूत – भीषण – जलोदर – भार- भुग्ना:,
शोच्यां दशा-मुपगताश्-च्युत-जीविताशा:।
त्वत्पाद-पङ्कज-रजो – मृत – दिग्ध – देहा,
मर्त्या भवन्ति मकर-ध्वज-तुल्यरूपा:॥ 45॥

आपाद – कण्ठमुरु – शृङ्खल – वेष्टिताङ्गा,
गाढं-बृहन्-निगड-कोटि निघृष्ट – जङ्घा:।
त्वन्-नाम-मन्त्र- मनिशं मनुजा: स्मरन्त:,
सद्य: स्वयं विगत-बन्ध-भया भवन्ति॥ 46॥

मत्त-द्विपेन्द्र- मृग- राज – दवानलाहि-
संग्राम-वारिधि-महोदर – बन्ध -नोत्थम्।
तस्याशु नाश – मुपयाति भयं भियेव,
यस्तावकं स्तव-मिमं मतिमानधीते॥ 47॥

स्तोत्र – स्रजं तव जिनेन्द्र गुणैर्निबद्धाम्,
भक्त्या मया रुचिर-वर्ण-विचित्र-पुष्पाम्।
धत्ते जनो य इह कण्ठ-गता-मजस्रं,
तं मानतुङ्ग-मवशा-समुपैति लक्ष्मी:॥ 48॥

भक्तामर स्तोत्र की उत्पत्ति

तीर्थंकर के रूप में पहचाने जाने वाले चौबीस सफल नायकों और प्रशिक्षकों की प्रगति, पहले शासक आदिनाथ के साथ, जिन्हें अन्यथा कहा जाता है

ऋषभ देव, जैसा कि जैन रीतिरिवाज से संकेत मिलता है, बड़ी संख्या में सालो पहले रहते थे, तेईसवें आठवीं शताब्दी ईसा पूर्व में पार्श्वनाथ थे और चौबीसवें महावीर लगभग ५०० ईसा पूर्व (लगभग दो हजार पांच सौ वर्षपूर्व) हैं। जैनो का विश्वास है कि जैन धर्म चिरस्थायी है |

जैन ब्रह्माण्ड विज्ञान के प्रत्येक चक्र का प्रबंधन करने वाले तीर्थंकरों का धर्म हे जैन धर्म का मानना ​​है कि रतनत्रय या तीन रत्न (दाएं) विश्वास, सही ज्ञान, सही आचरण आपको स्वतंत्रता का मार्ग बता सकता है।

भक्तामर स्तोत्र का वास्तविक अर्थ हिन्दी मे  

भक्तामर स्तोत्र, जो आचार्य मंटुंगा द्वारा बनाया गया है, जिसके पहले शब्दभक्तऔर अंतिम शब्दलक्ष्मीकी एक प्रभावशाली यात्रा है।

जब आप प्राथमिक शब्द प्रस्तुत करना शुरू करते हैं *भक्ततब आपसर्वशक्तिमान की तीव्रता के बारे में एक व्यक्तित्व चित्रण के साथ लगे हुएहैं। जब आप अंतिम शब्दलक्ष्मीके साथ समाप्त करते हैं जीवन शक्तिकी स्पष्ट सकारात्मक प्रगति आपके पूरे शरीर में जाती है। यह जीवनशक्ति हमें मानसिक सद्भाव, शारीरिक स्वास्थ्य, सामाजिक स्थिति के रूपमें सुदृढ़ता प्रदान करती है।

स्तोत्र में प्रत्येक शब्द कुछ विविध बीजाक्षरों को संकेत करता है। प्रत्येकबीजाक्षर, की जब चर्चा की जाती है तो वो समर्पण, एक विशिष्ट समय, स्थान पर, स्वयं के कुछ कंपन पैदा करता है जो अपने भीतर शक्तियों को व्यक्त करता है। किसी  बिंदु पर जब वे बोलते हैं तो वे जीव की आंतरिक और बाहरी स्थिति में कुछ समायोजन उत्पन्न करते हैं।

भक्तामर स्तोत्र जीवन के समाधानों का एक संपूर्ण कार्यक्रम

भक्तामर स्तोत्र, आचार्य मंतुंगजी महाराज द्वारा भगवान आदिनाथ कीस्तुति में लिखित सामंजस्यपूर्ण जीवन के लिए 48 समाधानों का एकसंपूर्ण कार्यक्रम है।

भक्तमार नाम दो संस्कृत नामों, “भक्तऔरअमरके संयोजन से आयाहै।  मंत्र शक्तिशाली बीज (बीज मंत्र) वाले वाक्य होते हैं, जिनका यदिप्रतिदिन 108 बार जप किया जाए, तो 21 दिनों के भीतर आपकी चेतना मेंबदलाव आता है।

भक्तामर स्तोत्र के 48 काव्यों के 48 विशेष मंत्र।

48 काव्यों की महत्ता

1. सर्वविघ्न विनाशक काव्य
2. शत्रु तथा शिरपीड़ानाशक काव्य
3. सर्वसिद्धिदायक काव्य
4. जल-जंतु भयमोचक काव्य
5. नेत्ररोग संहारक काव्य
6. सरस्वती विद्या प्रसारक काव्य
7. सर्व संकट निवारक काव्य
8. सर्वारिष्ट योग निवारक काव्य
9. भय-पापनाशक काव्य
10. कुकर विष निवारक काव्य
11. वांछापूरक काव्य
12. हस्तीमद निवारक काव्य
13. चोर भय व एनी भय निवारक काव्य
14. आधि-व्याधिनाशक काव्य
15. राजवैभव प्रदायक काव्य
16. सर्व विजयदायक काव्य
17. सर्वरोग निरोधक काव्य
18. शत्रु सैन्य स्तंभक काव्य
19 परविद्या छेदक काव्य
20. संतान संपत्ति सौभाग्य प्रदायक काव्य
21. सर्ववशीकरण काव्य
22. भूत-पिशाच बाधा निरोधक काव्य
23. प्रेतबाधा निवारक काव्य
24. शिरो रोगनाशक काव्य
25. दृष्टिदोष निरोधक काव्य
26. आधा शीशी एवं प्रसव पीड़ा विनाशक काव्य
27. शत्रु उन्मूलक काव्य
28. अशोक वृक्ष प्रतिहार्य काव्य
29. सिंहासन प्रतिहार्य काव्य
30. चमर प्रतिहार्य काव्य
31. छत्र प्रतिहार्य काव्य
32. देव दुंदुभी प्रतिहार्य काव्य
33. पुष्पवृष्टि प्रतिहार्य
34. भामंडल प्रतिहार्य
35. दिव्य ध्वनि प्रतिहार्य
36. लक्ष्मी प्रदायक काव्य
37. दुष्टता प्रतिरोधक काव्य
38. वैभववर्धक काव्य
39. सिंह शक्ति संहारक काव्य
40. सर्वाग्निशामक काव्य
41. भुजंग भयभंजक काव्य
42. युद्ध भय विनाशक काव्य
43. सर्व शांतिदायक काव्य
44. भयानक जल विपत्ति विनाशक काव्य
45. सर्व भयानक रोग विनाशक काव्य
46. बंधन विमोचक काव्य
47. सर्व भय निवारक काव्य
48. मनोवांछित सिद्धिदायक काव्य

जिनवाणी: जिनवाणी जैनियों की पवित्र पुस्तक है जैसे बाइबिल ईसाइयों के लिए है। उसमे अरिहंत या महावीर के नाम वाले पासे की मदद सेभविष्यवाणी करने के लिए एक अध्याय है। पासे से गिरे हुए अक्षर कोदेखकर आप अपने किसी भी प्रश्न का उत्तर प्राप्त कर सकते हैं।

भक्तामर स्तोत्र की महिमा

भक्तामर श्लोकों का जाप करते समय विश्वास सबसे महत्वपूर्ण तत्व है।इस उपचार प्रणाली में विश्वास होना चाहिए। श्लोकों का जाप तीव्रताऔर दृढ़ विश्वास के साथ करना चाहिए कि व्यक्ति पूरी तरह से ठीक होजाएगा। यह पहले ही स्थापित किया जा चुका है कि मंत्रों का पाठ करनेसे सेरोटोनिन का स्राव होता है, जिससे कल्याण बढ़ता है और विशेष रूपसे मेलाटोनिन जिसे प्रतिरक्षा के निर्माण के साथसाथ एकएंटीकार्सिनोजेनिक एजेंट के रूप में जाना जाता है।

भक्तमार ध्वनि स्पंदनों पर आधारित है, अर्थात मंत्र चिकित्सा, विचारस्पंदनों के साथ संयुक्त। मुझे विश्वास है कि आध्यात्मिक उपचार की यहप्रणाली सभी प्रकार की समस्याओं को ठीक कर सकती है यह एक दवारहित चिकित्सा है और दूरस्थ उपचार के लिए एक चिकित्सा के रूप में भीकाम करती है। उदाहरण के लिए, कोई व्यक्ति किसी अन्य शहर या देशमें बीमारी से पीड़ित अपने रिश्तेदार मित्र के लिए एक विशेष श्लोक औरमंत्र का जाप कर सकता है और फिर भी श्लोकों के जाप से लाभान्वित होसकता है।

भक्तामर स्तोत्र का वैज्ञानिक महत्व 

48 भक्तामर श्लोकों में उपचार शक्तियां हैं और विभिन्न उद्देश्यों के लिएउपयोग की जाती हैं। इनमें से लगभग पचास प्रतिशत श्लोक स्वास्थ्यसंबंधी मुद्दों से संबंधित हैं। ये सिरदर्द दूर करने से लेकर, नेत्र रोग औरदृष्टि, कुष्ठ रोग, त्वचा रोग सहित सभी प्रकार के पेट दर्द, दस्त, जठरांत्रसंबंधी मार्ग के सभी प्रकार के रोग, बांझपन का इलाज, गर्भपात कीरोकथाम, कैंसर की रोकथाम और इलाज, गुर्दे का ठीक से काम करना, रीढ़ की हड्डी की समस्या आदि। कुछ भक्तमार श्लोक नौकरी पाने यानौकरी में पदोन्नति चाहने जैसे सांसारिक मुद्दों का उल्लेख करते हैं।

अन्य श्लोक चोरी, दिवालिएपन, मृत्यु के भय जैसे सभी प्रकार के भय कोदूर करने का उल्लेख करते हैं।अंत में, कुछ श्लोक आध्यात्मिक दुनियाद्वारा बनाई गई अशांति से निपटते हैं।

शत्रु तथा शिरपीडा नाशक
यःसंस्तुतः सकल-वांग्मय-तत्त्वबोधा-
दुद्भूत-बुद्धि-पटुभिः सुरलोक-नाथै ।
स्तोत्रैर्जगत्त्रितय-चित्त-हरै-रुदारैः,
स्तोष्ये किलाहमपि तं प्रथमं जिनेन्द्रम् ॥2॥

हमें रोजमर्रा की जिंदगी भर इन स्तोत्रों का पाठ करना चाहिए और अपनेलिए उस सद्भाव, आनंद और संपन्नता का अनुभव करना चाहिए |

 

 

- Advertisement -spot_img
Latest news
- Advertisement -
Related news
- Advertisement -